la belle indifférence

henüz tam olarak geçmedi. hala ara ara kendini hatırlatıyor. çalan bir telefonla, uzakta kalmış bir sesle. geçip gittiğinde ne olacağını bilmiyorum. beni nasıl dönüştüreceğini düşündüğümde aklıma gelen hep “ya geri dönmek istersem” oluyor. ya tekrar eski halime dönmek ister de dönemezsem. garip bir korku bu, anlamsız; psikiyatrik ilaç kullanmaktan korkmak gibi: dönüşeceğin şeyi sevmeme ihtimali.

belki de hep böyle yarım yamalak kalacağım.