12.5.06

nar

“ ne kadar ölemiyorum* ”

birinin arkasından gidiyorum
yetişemem
yetiştiğimi sandım baktım durmuş
bunun için rüzgar esti
orda

ona sonsuz dokunmak istiyorum
kaşımı kaldırsam anlıyor
o anlayınca dokunsam da artık
dokunmak o dokunmak değil
bunun için yaprak düştü

bana emanet ettiği bana alıştı
onu geri almaz artık
bunun için kuşlar göçtü
göçsün

onun yapmayı bıraktığını
kaldığı yerden yaptım
bunu birileri değiştiremedi
şeyler başladı ve bitti
bunun için kış bitti
biter

benim yandığıma o yanamaz
benim yandığım ona yabancı
bunun için bahar geldi

oysa ölmek istiyorum derinden
ölüm göç gibi
bu yerde değilse başka yerde
bunun için rüzgar esti
orda

* Berkun Oya, “Yangın Duası” adlı oyunundan.
e.a. / kitap-lık, nisan '06

fiondra I 12:20




<< Home