la belle indifférence

mesela yürürken uyuyakalmak gibi, beyninin bir bölümünün uyuyup kalanının yoluna devam etmesi gibi, dedim. anladığını sanmıyorum. sonra uyudum bir yandan, bir yandan da yürümeye devam ettim. arada gözlerimi açıp etrafı kontrol ettim. apartman boşluğunda çırpınan güvercinleri hatırladım uykudayken. apartman boşlukları tehlikelidir diye bir aforizma uydurdum aynı anda. aslında büyük laflar etmeyi sevmem, söylediklerimi kaydetmem. insert tuşunu açık unutmak gibi dedim, daha iyi anlasın diye. yine öyle boş baktı. kaderci kedi bile daha güzel bakıyor diye düşündüm, kendisine anne ararken ne kadar da masum. ben senin annen değilim deyip hırlayan büyük kedi ne kadar kedi. insanlar da ne çok insanlar. mesela diyen kaybeder demişti biri, onu saygıyla anıyorum. hep anıyorum, bazen anlıyorum, nadiren andırıyorum. birine bu kadar bağlanmak tehlikelidir diyecektim ama sözümü geri aldım. geç mi kaldım.

yazdıklarının üzerinde çalışmayı sevmeyen biriyim ben.