la belle indifférence

bir filmde izlemedim. hiçbir yerde görmedim. tamamen kendim uydurdum. burada, tam bu durduğum noktada bir şeylerin kontrolden çıkmasıyla kontrol altında ağır aksak gitmesi arasında kafamı yastığın altına sakladım. evin kokusu, sokağın kokusu, sinemada patlamış mısır kokusu, sokakta tökezleyip düşme kokusu, perdeleri bir kapatıp bir açma, balkona çıkma kokusu.

apartman kapısının önünde yılbaşı için noel baba oyuncakları satan adam onu izlediğimden habersiz. oyuncaklardan gelen müzik komşudan gelen piyano sesine karışıyor. salondaki masanın üzerinde caddeye bakarak oturuyorum. baktıkça hafifliyorum, hafifledikçe yüküm artıyor.

biraz bunları al sen taşı, şunu da bana ver.