la belle indifférence

- hep birlikte atlıyoruz o zaman, üç deyince. bir-iki-üç.
(hop.)
-evet, hepiniz hoş geldiniz.
-biz gelmedik, zaten hep buradaydık.
-ama az önce burada değildiniz, hoplayıp gelenler siz değil misiniz?
-hayır biz hiç hoplamadık şimdiye kadar. hım, hopladık mı?
-hayır, hiç.
-peki o zaman biz mi gelmiş oluyoruz bu durumda. siz gelmediyseniz birilerinin gelmiş olması gerekir.
-kimsenin gelmemiş olmasını yeğliyoruz biz.
-meeting people is easy. hep birlikte tekrar edelim:
-m e e t i n g p e o p l e i s e a s y.

Bugün seni göremedim, gözlerim aradı. Annesinin elinden tutmuş asık suratlı kocaman bir adam gördüm senin yerine, birlikte ağaçlı yolda kayboldular. Sonra yine annesinin elinden tutmuş boş bakışlı şişman bir kadın gördüm, onlar da aynı yola koyuldular. Tekerlekli sandalyede oturan bir kadın vardı başını öne eğmiş seni sayıklıyordu, ya da ben öyle sandım. Sen yoksun diye miydi bilmiyorum ama herkesin suratı asıktı ve herkes bomboş bakıyordu. Bir şey olsun istedim, sen birden bire 'ben geldim' deyip kapıda görün istedim. Ama olmadı. Uyuşukluğum ve suskunluğum için herkesten özür dileyip ayrıldım ordan. Sonra onlar da özür dilemek için yolumu kestiler.

Rüyamda seninle yine bir yerlere gidiyorduk, canım hep seninle bir yerlere gitmek istiyor. Keşke bunu bilseydin. Keşke bili bunsaydın.

Kafam koptu, kucağımda taşıyorum artık onu. Böyle daha iyi.

you traveled far
what have you found
that there's no time
there's no time to analyse
to think things through
to make sense

Kimsenin olmadığı bir evde uzun uzun çalan telefon gibiyim. Israrcı ve karamsar. Gerçi eski ısrarım yok artık. En fazla yağmur kadar ısrarcı olabilirim, sıkılır dinerim çok sürmez. Biraz da evde yalnızken uzun uzun çalan telefonu açmayan biri gibiyim. Benzetmeleri sevmeyen orta yaşlı bir adam var, şiir yazıyor. Bu metindeki bütün benzetmeler ona atfetildi sırf bu yüzden: seve seve üstüne alınabilir.

Aslında, tam olarak, telefonu uzun uzun çaldırırken bir yandan da kimsenin cevap vermemesini uman biriyim.

Ben ne yaptığımı biliyor muyum?

bu yazıya küçük harfle, elliott smith everything means nothing to me eşliğinde başlıyorum. fazla uzaklaşamayacağımdan eminim, buralarda olacağım yine. kahvem soğumadan geri döneceğim. çünkü ben uzun uzun yazamıyorum. kısa adımlarla daha hızlı yürünebileceğini okumuştum bir yerde. everything means nothing to me. memnun oldum, bana da. tanışalım mı. ama pure synthetic sympathy olmasın, bozuşuruz. tümü küçük harf. sabahları iki doz kahve alıyorum damardan, sonra zar zor açılıyor uykum. o yüzden en çok saat beşten sonrasını seviyorum. akşamüstü ne güzel bir şeydir. hiçbir şeyi sevemeyen ben akşam üstlerini çok sever. kendime hep dışarıdan bakıyorum böyle, ve tabii ki size de hep dışarıdan. başka türlü olması mümkün mü. sağınızı solunuzu kontrol edin, arkanıza bakmayı da ihmal etmeyin. izleniyorsunuz.

e. ısrarla roman yazmamı istiyor. gülüyorum.

Bugün perşembe. Kahve iyi geliyor. A ton étoile. Ne zamandır iyi bir fon müziği bulamıyordum, iyi oldu bu. Hislerim zayıfladı, neredeyse hiçbir şey hissetmiyorum. Seninle ilgisi yok.

Cortazar olmak istiyorum.

sabah aç karnına, akşam tok karnına bir yudum heyecan; yoksa öleceğim. şarkıların kokusu var ama hepsinin değil. mesela bu şarkı ve bu albümün tamamı yağmurla ıslanmış sokaklar gibi kokuyor. kafamdan aşağı tonlarca yağmur yağacak, yağmur dinince iyileşeceğim. ama o kadar yavaşız ki sevgilim, sıkılmakta haklısın. sıkıntını dindirmek için yapabileceğim hiçbir şey yok. manifestomuzu yazsam mutlu olur musun?